توجه به امنیت شبکه برای محافظت از زیرساختهای دیجیتالی، اپلیکیشنها، دستگاهها و سیستمها در مقابل تهدیدات آنلاین، ضرورت دارد. امنیت شبکه داراییهای سختافزاری و نرمافزاری و فرایندهای دیجیتالی سازمان شما را زیر چتر خودش میگیرد تا از محرمانگی، صحت و دسترسپذیری شبکههای کامپیوتری در مقابل تهدیدات سایبری محافظت کند.
امنیت شبکه را میتوان زیرشاخهای از امنیت سایبری دانست. از آنجایی که ماهیت اینترنت و نقش آن در گردش آزاد اطلاعات، منبع اصلی تهدیدات سایبری محسوب میشود، امنیت شبکه یکی از حوزههای کلیدی امنیت سایبری محسوب میشود و در واقع هیچ سازمانی نمیتواند بدون سرمایهگذاری روی امنیت شبکه، در مقابل تهدیدات سایبری از خودش محافظت کند.
در این مقاله برای شما توضیح میدهیم که امنیت شبکه چیست، سطوح و انواع اصلی آن کدامند، چطور باید امنیت شبکه را تأمین کرد، چرا اهمیت دارد، مزایای آن برای سازمان شما چیست و از سازمان شما در مقابل چه تهدیداتی محافظت میکند. با سایبرنو همراه باشید.
آنچه در ادامه میخوانید :
سه سطح اصلی امنیت شبکه کدامند؟
چطور میتوانیم امنیت شبکه سازمان خود را تقویت کنیم؟
مهمترین تهدیدات برای امنیت شبکه سازمان شما کدامند؟
امنیت شبکه، نوعی رویکرد دفاع استراتژیک برای محدود کردن دسترسی غیر مجاز و خارجی به شبکه IT سازمان شما با سه هدف اصلی زیر است:
ابتداییترین شکل امنیت شبکه، محفاظت از دسترسی غیر مجاز پرسنل یا افراد متفرقه به اجزاء مختلف شبکه سازمان، شامل سرورها، کامپیوترها، تجهیزات جانبی، روترها، اتصالات کابل و حتی شبکههای وایرلسی (با محدود کردن برد شبکه وایرلس) است. برای آشنایی بیشتر با اهمیت حفاظت فیزیکی، مقاله «اهمیت حفاظت فیزیکی در امنیت سایبری» را بخوانید.
سطح فنی امنیت شبکه روی امنیت دادههای ذخیرهشده یا در گردش در شبکه سازمان با روشهای فنی و نرمافزاری مثل استفاده از فایروالها، VPNها و ضد بدافزارها، تمرکز دارد.
این سطح از امنیت شبکه به رفتار کاربر و فرایندهای احراز هویت و مجوزدهی مربوط میشود. این لایه مستقیما با کنترل دسترسی به شبکه و حفاظت اطلاعات سر و کار دارد.
معمولا، وقتی صحبت از امنیت شبکه است، بیشتر به دو سطح فنی و ادمین میپردازیم و کمتر در رابطه با امنیت فیزیکی صحبت میکنیم.
برای تقویت امنیت شبکه باید اقدامات زیر را انجام دهیم:
هر کاربری که میخواهد به هر بخش حساسی از شبکه دسترسی داشته باشد، باید احراز هویت شود و رایجترین روش احراز هویت، استفاده از نام کاربری و گذرواژه است. با این حال، میتوان با روش احراز هویت چند عاملی، مثل ارسال پیامک رمز یکبار مصرف به کاربر، احراز هویت را تقویت کرد. همچنین، روشهای بیومتریک نیز از امنیت بالایی برای احراز هویت کاربران برخوردار هستند.
سیستم جلوگیری از نفوذ یا IPS نوعی فناوری شبکه است که به صورت فعالانه، ترافیک شبکه را رصد و تهدیدات بالقوه را خنثی میکند. برخلاف فایروالها که در ورودی/خروجی شبکه سازمان قرار میگیرند، IPSها درون شبکه سازمان مستقر میشوند و ترافیک داخلی شبکه را بازرسی میکنند تا اگر نشانهای از نقض خطی مشیهای امنیتی سازمان، حملات بدافزاری و دیگر فعالیتهای غیرطبیعی دیدند، هشدارهای لازم را بدهند و آن تهدیدات را خنثی کنند.
حملات محرمسازی از سرویس یا دیداس (DDoS) با سرازیر کردن سیلی از درخواستها به سمت شبکهها و سرورها، سبب از دسترس خارج شدن آنها میشوند. سازمانها باید راه حلهایی برای شناسایی و مقابله با حملات DDoS که از رایجترین تهدیدات سایبری هستند، داشته باشند.
سیستمهای حفاظت پیشرفته در مقابل تهدید (Advanced Threat Protection) از تکنیکهای مختلفی برای شناسایی حملات بدافزای پیچیده که لایههای امنیتی سنتی را دور زدهاند و دفاع در مقابل آنها استفاده میکنند. از تکنیکهای مورد استفاده در این سیستمها میتوان به تحلیل هیوریستیک کد و جعبه شن اشاره کرد.
بسیاری از سازمانها از فرایندی به نام امنیت لایه انتقال یا TLS برای امنسازی ترافیک شبکه بین وب سرورها و مرورگرها استفاده میکنند که نوعی پروتکل رمزنگاری است و جلوی هکرها را میگیرد تا نتوانند با روشهایی مثل حملات man-in-the-middle، اطلاعات محرمانه را به سرقت ببرند. شما میتوانید از پروتکل ارتباطی امن سایبرنو برای انتقال امن دادهها بر بستر اینترنت استفاده کنید.
فایروالها در واقع فیلترهای ترافیک هستند که ترافیک را بر اساس پارامترهای مختلف (مثل منبع یا فعالیت مشکوک) فیلتر میکنند. شما میتوانید با نصب فایروالها روی سختافزارهای شبکه خود مثل روترها، امنیت شبکه را ارتقاء دهید.
دسترسیهای کاربران در شبکه سازمان شما نباید بدون محدودیت باشد و هر کاربری باید تنها دسترسیهای لازم را داشته باشد.
سرورهای هر سازمانی میتوانند حاوی اطلاعات محرمانهای باشند که نشت آنها به خارج از سازمان یا حتی دسترسی پرسنل فاقد مجوز به آنها میتواند با خسارتهای سنگینی همراه باشد. بنابراین، ضرورت دارد که هر سازمانی، روی امنیت شبکه به عنوان بخشی کلیدی از امنیت سایبری و حفاظت اطلاعات، سرمایهگذاری کند.
از سوی دیگر، سالم ماندن و حفظ دسترسپذیری دادهها نیز از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است؛ گاهی اوقات دادهها میتوانند ارزشمندترین دارایی سازمان باشند و نقض آنها میتواند منجر به خسارتهای سنگینی با سازمان شود. گذشته از این، دسترسی آسان و بدون دردسر به بعضی از دادهها و گردش روان دادهها درون شبکه سازمان برای انجام بسیاری از کارها ضرورت دارد و اختلال در دسترسی به دادهها میتواند فعالیتهای سازمان را با مشکل مواجه کند.
همه اینها به کنار، حملات سایبری موفق به شبکههای سازمانها میتوانند با خارج کردن کنترل شبکه از دست افراد مجاز و گذاشتن آن در اختیار هکرها و مجرمین سایبری، نه تنها اعتبار سازمان را زیر سوال ببرند، بلکه سبب مشکلات مالی، امنیتی و در بعضی موارد، حتی خسارتهای جانی شوند.
بنابراین، ضرورت دارد که هر سازمانی برای حفاظت از محرمانگی، صحت و دسترسپذیری دادهها در شبکه IT خود، تمامی اقدامات و سرمایهگذاریهای لازم را انجام دهد تا خسارتهای تهدیدات سایبری را به حداقل برساند.
طیف وسیعی از عوامل و تهدیدات سایبری میتوانند سه اصل محرمانگی، صحبت و دسترسپذیری دادهها در شبکه سازمان شما را به خطر بیاندازند که از مهمترین آنها میتوان به عوامل زیر اشاره کرد:
۱- چطور میتوانیم از شبکه سازمان خود در مقابل تهدیدات سایبری محافظت کنیم؟
با رعایت اصول امنیت شبکه مثل کنترل دسترسی، احراز هویت کاربران، استقرار فایروالها، استفاده از پروتکلهای ارتباطی امن برای گردش اطلاعات بر بستر اینترنت، استفاده از VPNها، محافظت در مقابل حملات DDoS و ... میتوان تا زیادی از شبکه سازمان در مقابل تهدیدات سایبری محافظت کرد.
۲-تفاوت امنیت شبکه و امنیت سایبری چیست؟
امنیت سایبری مفهوم گستردهتری در مقایسه با امنیت شبکه دارد و شامل حفاظت از سیستمها، شبکه و نرمافزار در مقابل تهدیدات سایبری است اما امنیت شبکه تنها روی حفاظت از امنیت زیرساختهای شبکه در مقابل دسترسی غیر مجاز، نقض داده و تهدیدات سایبری تمرکز دارد. در واقع، میتوان گفت که امنیت شبکه، زیرشاخهای از امنیت سایبری است.
۳-خدمات امنیت شبکه از کجا تهیه کنیم؟
برای دریافت خدمات امنیت شبکه میتوانید با شرکت دانش بنیان امنیت سایبری سایبرنو در تماس باشید.
منبع: